Największym bogactwem ziemi buskiej są wody mineralne i borowina, które są naturalnymi czynnikami leczniczymi. Wody wydobywane z otworów wiertniczych, położonych na terenie uzdrowiska, dzielą się na: wodę siarczkową i wodę jodkowo-bromkową.

Woda siarczkowa zwana inaczej siarczkowo-siarkowodorową zalicza się do bardzo rzadko spotykanych wód leczniczych. Zawiera ona siarczki z uwalniającym się siarkowodorem. Właściwości lecznicze tej wody stawiają Busko w rzędzie unikalnych uzdrowisk w Europie. Woda siarczkowa stosowana jest do kąpieli wannowych, kuracji pitnych oraz do płukania jamy ustnej. Zmniejsza ona niedobory siarki w organizmie. Braki jej występują w chorobach gośćcowych. Podczas kąpieli siarka wnika przez skórę do krwioobiegu i przedostaje się do chorych tkanek (ścięgien, wiązadeł, chrząstek, kości oraz narządów wewnętrznych )

Woda jodkowo-bromkowa zawiera szczególnie cenny dla organizmu jod i selen. Kąpiele jodkowo-bromkowe stosuje się w niektórych chorobach układu krążenia oraz układu wegetatywnego. Selen zawarty w tej wodzie jest niezbędny do utrzymania w zdrowiu mięśnia sercowego i naczyń krwionośnych.

Borowina to rodzaj torfu występującego powierzchniowo. Ma ona szerokie zastosowanie w tzw. zabiegach bodźcowych, przy leczeniu schorzeń reumatycznych. Czynnikami leczniczymi zawartymi w borowinie są ciała estrogenne, kwasy huminowe, białka i garbniki. W trakcie zabiegu następuje wyciąganie z organizmu toksycznych czynników przemiany materii i innych szkodliwych związków, a w ich miejsce odbywa się wprowadzanie czynników działających korzystnie, np. hormonów.

Przy użyciu tych naturalnych tworzyw leczniczych bardzo skutecznie leczy się w Busku choroby narządów ruchu  różnego pochodzenia, choroby skóry, choroby układu krążenia – jest to podstawowy profil leczniczy uzdrowiska. Busko dysponuje bogatą i dobrze wyposażoną bazą obiektów uzdrowiskowych.

Własności lecznicze wód siarczkowych.

Siarka jest ważnym dla życia pierwiastkiem.  Zawartość siarki u człowieka wynosi 0,14% wagi, tj. 100 g, głównie w postaci połączeń organicznych. Obrót metaboliczny siarki u człowieka wynosi 2000 mg na dobę. Największą przyswajalność wykazuje siarka II-wartościowa w postaci siarkowodoru.
Z badań izotopowych siarki wynika, że po jednogodzinnej kąpieli pełnej wchłanialność jej wynosi około 1 mg. Siarkowodór przenika nie tylko przez skórę, ale też przez błonę śluzową oskrzeli, przewodu pokarmowego i z dróg rodnych.

Wchłonięta w kąpieli siarka szybko przenika do komórek. Już po 20 min.wykazano jej obecność w chrząstkach stawowych, w tkance kostnej oraz w ścianie naczyń i błonie śluzowej przewodu pokarmowego. Odkłada się w chrząstce, w błonie maziowej stawów i w kościach, służy do odbudowy i regeneracji tkanki łącznej. Siarka wydalana jest z moczem, a śladowe jej ilości w moczu stwierdzono jeszcze po 7 dniach od kąpieli.Wody siarczkowe należy włączyć do grupy antyoksydantów obok witaminy E, selenu, gdyż wpływają na zmiatanie wolnych rodników. Po leczeniu balneologicznym wodą siarczkową stwierdzono podwyższenie siarki we krwi u chorych wykazujących jej niedobór. Podwyższał się też poziom selenu,biorącego również udział w procesach enzymatycznych utleniania i redukcji.

Balneoterapia wodami siarczkowymi obejmuje szeroki krąg schorzeń, takich jak:

1) schorzenia narządów ruchu reumatyczne i ortopedyczno – urazowe,
2) niektóre choroby układu nerwowego,
3) schorzenia dermatologiczne,
4) zatrucia i choroby zawodowe,
5) choroby serca i naczyń (kardiologia, angiologia),
6) choroby ginekologiczne w leczeniu zachowawczym,
pooperacyjnym, i hormonalnym,
7) choroby przemiany materii
(otyłość, dna, cukrzyca, hiperurkemia),
8) choroby jamy ustnej (błony śluzowej, języka, przyzębia).

Po kuracji kąpielowej wodami siarczkowymi u chorych z reumatoidalnym zapaleniem stawów – RZS obserwowano w USG metodą Doplera znamienny wzrost prędkości przepływu krwi w tętnicach palców u rąk (z 48% w stosunku do grupy kontrolnej)do 93 % normy. Stwierdzone efekty należy zapewne odnieść do innych schorzeń o podłożu zapalnym z upośledzonym ukrwieniem naczyniowym.

W czasie kuracji kąpielowej wodą siarczkową u chorych z rzs obserwowano zmniejszenie sztywności porannej, bólów stawowych oraz poprawę sprawności ruchowej. Poprawę kliniczną obserwowano do pół roku po leczeniu uzdrowiskowym.

Stosując kąpiele w wodzie siarczkowej u chorych z miażdżycą naczyń,po operacjach z przeszczepami na tętnicach, stwierdzono znaczne obniżenie cholesterolu i fibrynogenu w surowicy krwi. Zmniejszyła się też krzepliwość krwi.

źródło:http://www.hydrogeotechnika.pl/krystalicznie-czysta-woda-siarczkowa